مرتضی پاشایی

امشب سری زدم به فولدر Music تو لپ تاپم. بین سه چهارتا فولدری که بود، یکیش توجهم رو جلب کرد: فولدر مربوط به آهنگ های مرتضی پاشایی بود البته نه همش، بلکه سه چهارتا آهنگی که من بیشتر دوست دارم: قلبم رو تکراره، جاده ی یکطرفه، روزهای سخت و دقیقه های آخر. تمام این آهنگ ها را سال قبل در فاصله ای که می رفتم دپارتمان یا خرید در مسیر گوش میکردم یا موقع گوش کردنشون روی لبه ی باغچه ها یا روی اون تنه درخت نزدیک دریاچه راه می رفتم. خلاصه باهاشون خیلی خاطره دارم اونقدری که با شنیدن اونها اشکهام به یاد اون خاطره های خوبم جاری شدن . 

میدونید چیه، الان با خودم میگم وقتی که من یه آهنگ رو میشنوم و اینقدر بخاطر خاطره هام با این آهنگ تحت تاثیر قرار میگیرم، خدا به داد دل مادرش برسه. گوش کردن صدای عزیز آدم وقتی که دیگه پیشش نیست و هیچوقت دیگه نمیتونه ببینش، درد بزرگیه.

خدا فراموشی رو به آدم ها داده تا بتونن با فراموش کردن دردهاشون دوباره زندگی رو از سر بگیرن؛ حالا با پیشرفت تکنولوژی، آدم میتونه عزیزانش رو که از دست داده، فراموش کنه؟!

پ.ن. اگر دوست داشتید برای مرتضی پاشایی و همه رفتگان خودتون یه فاتحه ای بخونید.