مزه زندگی یک دانشجوی دکتری

روزنوشته های یک دانشجوی PhD

مزه زندگی یک دانشجوی دکتری

روزنوشته های یک دانشجوی PhD

قاطی کردن سه زبان برنامه نویسی

این چند وقت گذشته حسابی گرفتار بودم و خوشبختانه اوضاع در حال حاضر با دعای خیر شما عزیزان به روال عادیش برگشته. راستی هفته قبل هم به حرم امام رضا(ع) رفتم و نایب الزیاره همگی بودم.

دوباره ترم زبان ثبت نام کردم تا دلیلی برای بیرون رفتن از خونه داشته باشم. البته این وسط دو ترم هم جهشی زدم!! علت جهشی زدنم هم اینه که ترم اصلی که باید برم، کلا به حد نصاب نرسیده و ترم بعدش هم ساعتش افتضاحه و خارج از تایم عادی هست. بنابراین از روی این دو تا با انجام مصاحبه با مسئول کلاسها پریدم!

معلم این کلاس مون خوش اخلاق و شوخ هست با این حال، بر خلاف معلم قبلی، اول کلاس درس میپرسه.

این چند روز اخیر، پایتون بدجوری کلافه م کرده بود و پوستم کنده شد تا تونستم یه قطعه کد رو اجرا کنم و از طرفی شروع کردم به دیدن ویدئوهای آموزشی پایتون به جهت حرفه ای شدن در این زبان. حالا نتیجه این تکه کد پایتون رو باید تو متلب و R اجرا کنم. یعنی الان مغزم حسابی بهم ریخته، تمام syntax های R و متلب و پایتون قاطی شدن. یعنی به من بگید بدون استفاده از Help یا اینترنت، یه تکه کد در هر کدوم از این زبانها بنویسم که صرفا یه حلقه داشته باشه و چیزی رو کم و زیاد کنه، هیچ کدومش کار نخواهد کرد!!

نمیدونم چکار کنم که ذهنم اینا رو با هم قاطی نکنه مخصوصا الان که با هر سه تا برای یکی از پروژه ها مشغولم.

سمیرا پنج‌شنبه 9 دی 1395 ساعت 02:32

نظرات 7 + ارسال نظر

محمد.

جمعه 17 دی 1395 ساعت 04:12

به نظر بنده اینکه کسی تو ایران از دکتری خوندن انصراف بده یا نده ، دوره ی دکتری به دردش بخوره یا نخوره خیلی موردی و شخصیه.
من هم مثل شما فکر میکردم و همیشه با دوستانم راجع به این موضوع حرف میزدم و میگفتم که دکتری خوندن توی جو اکادمیک کشور ما بی فایده و اتلاف عمر و علایقه. اکثرا با نظر ممتنع (یا همون بی نظری و بی تفاوتی) یا موافقت انتقاد از وضع فعلی روبرو میشدم. تا اینکه یک بار که برای کاری به دانشگاه مراجعه کردم دیدم اونها که با من ابراز موافقت میکردند اومدن و در صف مصاحبه برای دکتری هستن! اونم مصاحبه به امید اینکه دانشجوی اساتیدی بشن که در طول تحصیل فهمیده بودیم که واقعا نه از نظر علمی نه شخصیتی در حد و اندازه ی کلمه ی استاد هم نیستند، و حتی شاید صلاحیت "مدرس" خالی بودن رو هم ندارن!
بعد ازون فهمیدم علیرغم موافقت های ملت، شرایطی که برای من جهنم بود برای همون ملت بهشته! طرف براش اصلا مهم نیس که داره عمرشو اونجا میگذرونه. مهم نیس که اومده لذت یادگیری رو بچشه و پژوهش رو یاد بگیره. به نظر من اکثر دانشجو های ما الان همین شکلی هستند. و تقصیری هم ندارند. اینطوری پرورش داده شدیم. هدف یه تیکه کاغذه. مدرک. همین. مسیر مهم نیس. چه پول بدیم بخریمش چه بدزدیم چه کپی کنیم. تعجبی هم نداره. وقتی بچه ی مدرسه ی ابتدایی میره مغازه میگه عمو یه تحقیق راجع به فلان چیز میخوام!!(اینو به چشم خودم دیدم) نباید انتظار داشت فضا فضای مناسبی باشه. و نتیجه ی کار هم به درد بخور باشه.
همین که 4 تا جزوه براش پای تخته کپی کنن بره رو برگه عینا کپی کنه و سر اخر بعد از 5 سال یه مدرک بدن دستش بگن دکتر دکتر همین بهشتشه. همین نهایت آمال و آرزوهاشه.
بعد ازون هرکی ازم راجع به این موضوع میپرسه میگم بستگی به شخص داره و هدفش و شخصیتش و کلا زندگیش. (البته قبلا هم گفته بود. تکراری شد :) )