لقب

عیدفطر رو خدمت همگی تبریک میگم. واقعیتش از اینکه زندگی به روال سابقش برمیگرده واقعا خوشحال هستم چون برنامه ریزی توی ماه رمضان واقعا برام سخت بود و نتونستم خودم رو خیلی تطبیق بدم.

این روزها خیلی کار خاصی نمیکنم؛ البته این وضعیت بعد از تلفن بی ربط و پر از چرت و پرت استاد راهنمام شروع شده و نمیدونم این وضعیت من که ناشی از لجبازی  درونی است، تا کی ادامه داره. همین قدر میدونم که دارم خودم رو در فضای مجازی از دسترس خارج میکنم تا استادم با چک کردن اکانت هام تو research gate و linkedin بحث های الکی و مزخرف راه نندازه. نکته جالب اینه که از اونجایی که تو کانادا کلا بیکار هست، میشینه اکانت های بچه ها رو چک میکنه و بعد هم احساس زرنگی بهش دست میده!! فکر میکنه چقدر باهوشه!!! حالم از اخلاقیات و سیستم اینجا بهم میخوره. (یه زمانی تو ذهنم برام سوال شده بود که چرا دکتر ش بغیر از صفحه خانگیش هیچ اکانتی نداره و فکر میکردم که اصلا خوب نیست. با توجه به اتفاقاتی که این هفته های اخیر برام افتاده، الان ترجیح میدم که به روش دکتر ش عمل کنم و هیچ اکانتی نداشته باشم.) خدا آخر و عاقبت من رو با اینجا به خیر بگذرونه.

مثل اینکه استادم شهریور قراره بیاد ایران؛ واقعیتش دعا میکنم که نیاد، برام هم اصلی فرقی نمیکنه که دلیل نیامدنش میتونه چی باشه اینکه ترجیح بده پیش خانواده ش بمونه یا احیانا هواپیماش گم بشه(خخ). یه سری حرفا تو دلم مونده که دلم میخواد یه روزی بهش بزنم و بهش بگم که افتضاح ترین و .... استاد و معلم که به کنار، بدترین آدمی بوده که تا حالا باهاش سر و کار داشتم.

بگذریم....

بچه های دکتری دانشکده مون یه گروه تلگرامی زدن که من هم عضو هستم. در اون گروه یه تعداد دفاع کردن و یه تعداد مثل من هنوز دفاع نکردن. تو اون گروه، وقتی میخوان هم رو مخاطب قرار بدن، حتما کلمه دکتر رو قبل از اسم طرف میزارن حتی اگر با هم دوست صمیمی هستن. واقعیتش سر این موضوع حرص میخورم؛ یکی از بدترین چیزها تو فرهنگ ما همین لقب هست که نشانه احترام هست اما در واقع یه جورایی چاپلوسی و طبقه بندی افراد هست. اینکه یه نفر دکتر هست و یه نفر کارگر، تو جامعه ما متاسفانه فرق شون از زمین تا آسمون هست در صورتی که هر دو انسان هستن و تفاوت این دو در استعداد خدادادی و چه بسا امکانات خانواده پدری و محل سکونت است. به نظر من لقب فقط افراد رو از هم دور میکنه و یه حصار نامرئی بین افراد میکشه. در مورد خودم، همونطور که قبلا هم گفتم، وقتی کنکوری بودم، همیشه میگفتم باید برم رشته مهندسی چون از اینکه بهم لقب مهندس بدن، خوشم می اومد. اما انصافا از سال دوم به بعد دیگه این موضوع برام جالب نبود و برعکس خیلی خوشم هم نمی اومد. الان هم چه قبل دفاع چه بعد دفاع اصلا از لقب دکتر و اینجور چیزا خوشم نمیاد. همون ذکر کردن فامیلیم خوبه.

پ.ن 1. یادمه که تو یکی از ویدئوهایی که مارک زاکربرگ گذاشته بود، خودش میگفت که «خیلی ها من رو نابغه میدونن اما واقعا اینطور نیست؛ مطمئنا در سراسر دنیا افراد زیادی هستن که استعداد و بهره هوشی شون از من هم بالاتر بوده و هست. من تنها شانسی که آوردم اینه که در کنار داشتن این استعداد، امکانات هم داشتم و اینها هر دو کمک کردن تا من به موفقیت برسم.»

پ.ن 2. در مورد حرفایی که تو این پست زدم، من رو قضاوت نکنید چون در مورد رابطه من و دکتر ف و جزئیات ماجرا اطلاعات کاملی ندارید.