کی میای تهران؟

بالاخره این هفته هم تمام شد!!

دوشنبه که میشه، اصلا کل روال زندگیم بهم میریزه و نمیتونم تنظیمش کنم!!

تو این یکی دو روز خبر مهم این هست که دکتر ف باهام تماس گرفت و دوباره قضیه حسنک کجایی؟ مطرح شد! دکتر ف درست زمانی بهم زنگ زد که داشتم میرفتم کلاس زبان و دیرم هم شده بود. تو مسیر باهاش حرف زدم و البته صداش رو هم کامل نمیشنیدم اما نمیخواستم هم تلفنش رو قطع کنم. اینجوری شد که هر چی شنیدم و نشنیدم، گفتم باشه!! گفت بیا تهران، گفتم چشم هفته آینده یا هفته بعدش هماهنگ میکنم که بیام. گفت وقتی اومدی، بجای من باید دو جلسه ای بری کلاس و فلان مبحث رو بگی (نشنیدم چه مبحثی رو گفت!!)، گفتم چشم. قبل از اومدن حتما باهاتون هماهنگ میکنم. گفت اون مقاله ات رو چرا نفرستادی؟ گفتم چشم میفرستم! خلاصه یه ربع من مدام گفتم چشم تا بالاخره تلفن تمام شد و من موندم و فکر اینکه با این همه مشغله چجوری برم تهران؟!

البته هفته آینده رو که نمی تونم برم تهران چون امتحان فاینال زبان هست اما سعی میکنم هفته بعدش رو برم. کلاس هایی رو هم که درس میدم، یه هفته تعطیل میکنم و از این جهت مشکلی ندارم! الان مشکل من سر کارهای خودم هست، تهران رفتنم دقیقا همه چیز رو تعطیل میکنه و برگشت به کار واقعا سخت هست. مشکل دیگه تهران رفتن هم اینه که من پروژه ای که دکتر م سفارش کرده رو هنوز انجام ندادم!! از طرفی هر مبحثی رو هم که دکتر ف برام تدارک دیده باشه که سر کلاس بگم، نیاز به اسلاید داره که اسلاید هم ندارم و باید تهیه کنم!!!

به هر طریق خیلی گله و شکایت نمیکنم.

دیشب هم یه نفر که برام خیلی عزیز هست، ازم خواست تو یک کار پژوهشی مشترک باهاش همکاری کنم و من نتونستم نه بگم!! یعنی بیشتر از اینکه برای نه گفتن خجالت بکشم، نسبت به کار پژوهشی شون علاقمند بودم!! خلاصه وسط این گیر و دار و ماجراهای خودم، یک پروژه دیگه رو هم به کارهام اضافه کردم. 

البته بگذریم که قبلش از یه نفر دیگه پیشنهاد همکاری در ترجمه یک کتاب رو داشتم که اون رو واقعا رد کردم؛ دیدم ترجمه کتاب اون هم در حد 200-300 صفحه اصلا کار من نیست (در موقعیت فعلی!).

راستی گوشه ای از مکالمه من و دکتر ف رو ببینید (در همون حالتی که کامل حرفهاش رو نمی شنیدم، هوس شوخی هم کرده بودم!):

دکتر ف: نامه اخراجی برای تو نیامده؟ (منظور از نامه اخراجی، نامه تهدید آمیزی هست که از طرف تحصیلات تکمیلی بخاطر سنوات زیاد میاد)

من: نه آقای دکتر، من که مشهدم! به آدرس خونمون نامه نیامده!! (هیچوقت چنین نامه ای رو به خونه نمی فرستن!!)

دکتر ف: برای من هم چیزی نفرستادن!

من: آره، همین طوره؛ برای هیچ کدوم از بچه های ورودی ما چیزی نفرستادن؛ اگر هم بفرستن، فرقی نمیکنه که!! آقای X بود که نامه پشت نامه براش می اومد! اصلا مهم نیست!

پ.ن. برای کلاس زبان هم واقعا تصمیم قطعی گرفتم که کلاس ترمیک سه روز در هفته نرم و برم کلاس free discussion. دیگه واقعا از لحاظ جسمی نمیکشم!