شیطنت های کودکی

مامانم امروز عصر رفته بودن خونه یکی از دوستای قدیمی شون؛ اونجا خاطرات کودکی شون رو مرور کرده بودن و امشب موقع شام مامان در مورد اونا گفت. من هم این وسط شلوغ بازی در آوردم و گفتم:

آره؛ شما همچین هم تو بچگی بچه خوبی نبودین! سر به سر همه گذاشتین که الان داره رو میشه! اما انصافا من بچه خوبی بودم و با همه شیطنت هام کسی رو اذیت نمیکردم!

نطقم که تموم شد، مامان گفت:

حتما!! بزار تا یادم بیاد تو چکار میکردی!

خلاصه اینطور شد که در عرض کمتر از دو دقیقه تعدادی از شیطنت هام که دیگران رو هم درگیر میکرد، در ذهن مامان Load شد:

1- تو چهار سالگی، کل بسته آدامس موزی پسرخاله ام رو که 8 ساله بود و قایم کرده بود، یواشکی خورده بودم که اون بیچاره کلی گریه و زاری راه انداخته بود!

2- تو همون حدود 6 یا 7 سالگی، با خانواده خاله ام رفته بودیم تهران. من و داداشم و دخترخاله و پسرخاله ام همبازی بودیم و از قضا پسر همسایه داییم هم اومده بود اونجا که مثلا با ما بازی کنه. فکر کنم یه کم لوس بود و اذیت میکرد. اسمش «کاوه» بود و گویا با شیطنت من اسمش رو بدشکل تلفظ میکردیم. البته از داییم تذکر گرفتیم و دیگه اون رو تکرار نکردیم. جالبه بدونید که تو مراسم ختم داییم که اردیبهشت بود، اون پسر رو دیدم، برای خودش مردی بود و البته یه لحظه ذهنم رفت سر اون شیرین کاری و خنده ام گرفت؛ امیدوارم که اون خودش این موضوع رو یادش نمونده باشه. خلاصه خدا من رو ببخشه، بعلت نادانی دوران کودکی بود!

3- تو همون حدود 6-7 سالگی، رفته بودیم خونه یکی از اقوام مامان، اسم اون خانم «شوکت» بود و ما چهارتا (من و داداشم و دخترخاله ام و پسرخاله ام) اسمش رو یه شکل دیگه میگفتیم که البته با واکنش جدی مامان و خاله ام مواجه شدیم! انصافا کسی یادش نیست که کی ابداع کننده کلمه جدید بود اما من اون وسط گویا خیلی شلوغ میکردم!

4- حدود 8-9 سالگی رفتم تو کمد دیواری اتاقم قایم شدم و چراغ اتاق هم خاموش بود؛ مامان من رو صدا میکرد و وقتی دید که جواب نمیدم اومد تو اتاق و تا بخواد چراغ رو روشن کنه، من از تو کمد دیواری پریدم بیرون و مامان رو ترسوندم!! مامانم از جا در رفت و البته درسی هم به من داد!

وقتی مامان به مورد 4  رسید، دیدم اوضاع اصلا خوب نیست و صحنه رو به مقصد اتاقم ترک کردم!