اولین رایتینگ بدون غلط

دو سه روزی هست که واقعا از درون دپرس هستم و راه حلی هم برای سرحال کردن خودم به ذهنم نمیرسه.

شاید هم مشکل، خستگی کلاس زبان های همزمان باشه که تا اندازه ای بهم فشار آورده. معلم یکی از کلاس ها هم که هر جلسه درس میپرسه اون هم نه درس جلسه قبل بلکه از اول کتاب تا جایی که درس داده. حجم کلمات و اصطلاحات زیاد هست، فقط هم به معانی اونا تکیه نمیکنه و گاهی اوقات میگه با اون اصطلاحات یا کلمات جمله بسازید. البته کارش تحسین برانگیز هست و من قدردان زحماتش هستم.

راستی هفته قبل معلم کلاس زبان مون ازمون خواست تا یه داستان کوتاه بعنوان تمرین بنویسیم. من هم از قضا این مرتبه وقت نداشتم که پای کامپیوتر این کار رو انجام بدم و با دست نوشتم (آخه معمولا با ورد روی کامپیوتر می نویسم و از لحاظ دیکته و گرامر چک میکنم). دو سه بار هم خوندم و به نظرم هیچ مشکلی نداشت و همون جوری تمرین رو تحویل دادم. جلسه قبل معلم مون اومد سر کلاس و رایتینگ ها رو که تصحیح کرده بود برگردوند. اونجا گفت که " من سه مرتبه متن تو رو خوندم، همه چی رو قشنگ نوشته بودی و از طرفی برام جالب بود که من نتونستم حتی یه غلط پیدا کنم! این اولین مرتبه است که در دوران تدریسم رایتینگی از زبان آموزها گرفتم که حتی یه اشتباه کوچیک هم نداره!" 

و اما یه چیز دیگه

دو هفته قبل به دکتر ش ایمیل زده بودم و در مورد اون پروژه مشترک با Ian ازش پرسیده بودم. اصلا ایمیلم رو جواب نداد، دیگه بعد از اون هم خجالت کشیدم که دوباره بهش ایمیل بزنم چون اولا میدونستم که اون ایمیل رو خونده و اگر میخواست جواب میداد، و دوما با توجه به اینکه بهم گفته این ترم سرش بیش از اندازه شلوغ هست، گفتم مزاحمش نشم. با این حال دلم آروم نگرفته بود و دلم میخواست بدونم چرا روی اون کاری نکرد و به ما هم حرفی نزد و اینکه آیا ددلاین رو از دست دادیم یا نه. دیشب به این نتیجه رسیدم که به Ian ایمیل بزنم و ببینم اون چی میدونه. با این حال نگران این موضوع بودم که نکنه به دکتر ش بگه که من دارم ازش آمار در میارم. به هر طریق، نتونستم طاقت بیارم و با توجیه اینکه کارم بی ادبانه نیست، به Ian ایمیل زدم و بهش گفتم که از اون پروژه چه خبر و آیا در مورد سرنوشت اون اطلاعی داره یا نه. Ian امروز عصر جوابم رو داد و گفت که دکتر ش اون رو تمدید کرده و گفته سرش یه کم که خلوت بشه، اون رو شروع میکنه. خبر خوبی بود از این لحاظ که ددلاین رو از دست ندادیم و خبر نگران کننده ای بود از این جهت که من حوالی نیمه اردیبهشت دارم میرم تهران، حالا میترسم دوباره این پروژه جفت پا بیاد وسط مسافرت من!!

و در نهایت اینکه

من همچنان باید صبر کنم....

گاهی اوقات این صبر برام خیلی خسته کننده و ناامید کننده میشه.

بعدانوشت. از من به شما نصیحت که هیچوقت نگید که این آخرین باری هست که مثلا فلان کار رو که ازش بدم میاد، انجام میدم. اگر این رو بگید، مطمئن باشید که زمین و زمان اونقدر بالا پایین میشه تا دوباره شما مجبور بشید اون کار رو که دوست ندارید، انجام بدید!!